Türkçe makale/in turkish

Ataerkil Kaosu (written and published on 15 april 2010)

Canım hiçbir şey yemek istemiyor. Uyumak istemiyor!
Böyle bir ataerkil düzen içerisinde yaşamanın eziyetlerini ben nasıl anlatabilirim ki şu an? Evet,belki yazmak bunun en güzel yolu. En dolambaçlı yolu seçtim belki ama...

Kendim için yapabileceğim hiçbir şey yok! Kendimi avutacağım hiçbir şey...! Artık beni mutlu eden şeyler de daha fazla haz vermiyor!Bu içinden çıkılmaz durum gitgide vücudumu,sağlığımı,ruh sağlığımı da etkiliyor.

İnsanlardan gitgite uzaklaşıyorum. Onların hissettiklerini algılayamıyorum; nasıl ki onlar benim hislerimi algılayamıyorsa...

İnsanın birisine aşık olması,onun elini tutması,ona sarılması,onu öpmesinden daha doğal ne olabilir ki? Ama bu iğrenç toplum bunu anlamakta bir hayli kıt!

“”Hafif rüzgarda sallanan kavak ağaçları gibiler...onlar için her şey ama her şey yolunda!”” Normal insanların dünyası bu!
Kutsal kitaplarda bile yerim olmadığını gördüm bugün bir kez daha! Açıklamaları 2 cümleyi aşamamış. 2 sabit fikirli cümle...”Haddi aşmak” (!)

Cidden acı verici...
Bugün sadece bu kadar yazabileceğim,artık kelimeler de çıkmak istemiyor içimden...

Elias